Marek Jurek

---

Życiorys

Wykształcenie i działalność w okresie PRL

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Gorzowie Wielkopolskim, a następnie podjął studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego praca magisterska nosiła tytuł Nacjonalizm i totalizm. Porównanie programów Stronnictwa Narodowego i Ruchu Narodowo-Radykalnego.

W końcówce lat 70. zajął się działalnością opozycyjną, a w latach 80. został jednym z założycieli Ruchu Młodej Polski oraz pełnił ważne funkcje w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Współpracował z redakcją podziemnej „Polityki Polskiej” oraz z emigracyjnymi „Znakami Czasu”, co znacząco wpłynęło na jego późniejsze życie publiczne.

Działalność publiczna w III RP

Lata 1989–2005

W roku 1989 był jednym z założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, gdzie pełnił rolę wiceprezesa i przewodniczącego rady naczelnej. W okresie 1989–1993 piastował mandat posła na Sejm X i I kadencji, reprezentując Komitet Obywatelski oraz Wyborczą Akcję Katolicką. W Sejmie kontraktowym, współpracując z Janem Łopuszańskim i Stefanem Niesiołowskim, współtworzył unikalną tożsamość ZChN. Jako wiceprzewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych, jego wpływ na politykę zagraniczną był zauważalny.

Od 10 maja 1995 do 9 maja 2001 zasiadał w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, a od 10 maja do 28 grudnia 1995 pełnił obowiązki przewodniczącego KRRiT, które były efektem nominacji Lecha Wałęsy. W 1999 wraz z Michałem Kamińskim miał okazję spotkać się z generałem Augustem Pinochetem, który wówczas był objęty aresztem domowym w Wielkiej Brytanii, co wzbudziło niemałe kontrowersje. W tej podróży towarzyszył im dziennikarz Tomasz Wołek.

W latach 2001-2002 należał do Przymierza Prawicy, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego rady politycznej. W wyborach parlamentarnych w roku 2001 ponownie zdobył mandat poselski z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu rzeszowskim. Po zjednoczeniu Przymierza z PiS z dniem 2 czerwca 2002 został wiceprezesem PiS ds. chrześcijańsko-społecznych. Na początku 2003 sprzeciwił się uchwale wzywającej do głosowania za wstąpieniem do Unii Europejskiej w referendzie, co dobitnie potwierdziło jego autonomiczne podejście do kwestii politycznych.

W 2005 roku uzyskał mandat poselski po raz czwarty, w okręgu piotrkowskim.

Od 2005

26 października 2005 roku został wybrany na stanowisko marszałka Sejmu V kadencji. W tym głosowaniu zdobył 265 głosów, pozostawiając swojego kontrkandydata z Platformy Obywatelskiej, Bronisława Komorowskiego, z 133 głosami. Jako marszałek zainicjował szereg wizyt zagranicznych, w tym do Wilna, Londynu, Berlina i Lwowa.

Po odrzuceniu projektu zmiany Konstytucji RP, który dotyczył ochrony życia poczętego, 13 kwietnia 2007 roku ogłosił, że złoży wniosek o swoje odwołanie. Zaledwie dzień później zrezygnował z członkostwa w PiS i usunął się ze wszelkich funkcji partyjnych. Sejm przyjął jego dymisję 27 kwietnia przy ogromnym poparciu.

W kwietniu 2007 makro ogłosił zamiar utworzenia nowej partii politycznej o profilu chrześcijańsko-konserwatywnym, nazywając ją Prawica Rzeczypospolitej oraz w tym samym roku nawiązał współpracę z LPR oraz Unią Polityki Realnej. W wyniku tej współpracy został kandydatem do Senatu z ramienia komitetu „KWW Prawica Marka Jurka”.

W roku 2008 zarejestrowano jego kandydaturę w wyborach uzupełniających do Senatu po śmierci Andrzeja Mazurkiewicza. Uzyskał 10 751 głosów, co pozwoliło mu zająć 3. miejsce, a w 2009 roku próbował swoich sił w wyborach do Parlamentu Europejskiego, gdzie jako lider listy Prawicy Rzeczypospolitej nie uzyskał mandatu, zdobywając jedynie 33 925 głosów, co stanowiło 4,10% całkowitych głosów w tym okręgu.

W lutym 2010 roku podczas konwencji Prawicy Rzeczypospolitej ogłosił swoją chęć kandydowania na prezydenta. 6 maja tego samego roku został zarejestrowany jako kandydat przez Państwową Komisję Wyborczą. W czerwcu 2010 ogłosił powołanie Społecznego Komitetu Poparcia, w którego skład weszli między innymi Ludwik Dorn, Robert Friedrich, Marcin Libicki, Cezary Mech, Andrzej Mikosz, Robert Tekieli. W pierwszej turze zdobył 177 315 głosów, osiągając 1,06% poparcia, oraz wspierał Jarosława Kaczyńskiego przed drugą turą wyborów.

W marcu 2012 roku z ramienia swojej partii podpisał porozumienie ze Prawem i Sprawiedliwością. Na mocy tego porozumienia wziął udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku, zdobywając mandat eurodeputowanego VIII kadencji z 66 505 głosami – co stanowiło 8,55% wszystkich głosów w okręgu warszawskim. W październiku 2016 roku wybrano go do komitetu wykonawczego Europejskiej Federacji dla Życia i Godności Człowieka „One of Us”. 16 czerwca 2018 roku ustąpił z pozycji prezesa Prawicy Rzeczypospolitej.

W marcu 2019 roku ogłosił, że nie będzie startował w wyborach do Europarlamentu, jednak postanowił zmienić zdanie i przyjął propozycję kandydata dla ruchu Kukiz’15 w Wielkopolsce, gdzie niestety nie uzyskał reelekcji, ponieważ komitet nie przekroczył progu wyborczego.

W czerwcu 2020 roku minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński powołał go do Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego, gdzie zasiadał do 2023 roku.

Działalność publicystyczna

Jako stały publicysta aktywnie współpracował z katolickimi tytułami prasowymi, takimi jak „Niedziela”, „Gość Niedzielny” oraz „Idziemy”. Opublikował liczne artykuły w piśmie „Christianitas”, w zakresie tematów światopoglądowych i politycznych. Jest także autorem książki zatytułowanej Reakcja jest objawem życia. Kroniki radiowe 1999–2000, która ukazała się w roku 2000, oraz Dysydent w państwie POPiS: rozmowa, dziennik, blog z 2009 roku, zawierającej jego notatki oraz wpisy blogowe. W 2021 roku wydał książkę 100 godzin samotności albo rewolucja październikowa nad Wisłą, która cieszyła się dużym zainteresowaniem.

Rozwinął także swoją współpracę z Radiem Wnet. W 2020 roku dołączył do redakcji tygodnika „Do Rzeczy”, gdzie pełni rolę stałego felietonisty.

Wyniki wyborcze

W niniejszej sekcji zostaną przedstawione wyniki wyborcze, które dotyczą działalności Marka Jurka. Wyniki te obejmują różnorodne komitety oraz związane z nimi rezultaty wyborów przeprowadzonych na przestrzeni lat.

Rok wyborów	Nazwa komitetu		Typ Organ	Okręg wyborczy	Rezultat
1989	_	Komitet Obywatelski „Solidarność”	Sejm X kadencji	nr 54	69 428 (52,86%)
1991	_	Wyborcza Akcja Katolicka	Sejm I kadencji	nr 14	17 618 (6,27%)
1993	_	Katolicki Komitet Wyborczy „Ojczyzna”	Sejm II kadencji	nr 35	3337 (0,62%)
2001	_	Prawo i Sprawiedliwość	Sejm IV kadencji	nr 23	14 256 (3,35%)
2005			Sejm V kadencji	nr 10	18 508 (8,31%)
2007	_	KWW Prawicy Marka Jurka	Senat VII kadencji		56 263 (19,22%)
2008			Senat VII kadencji	nr 21	10 751 (19,64%)
2009		Prawica Rzeczypospolitej	Parlament Europejski VII kadencji	nr 4	33 925 (4,10%)
2010	_	KW Kandydata na Prezydenta RP Polskiej Marka Jurka	Prezydent RP	–	177 315 (1,06%)
2014	_	Prawo i Sprawiedliwość	Parlament Europejski VIII kadencji	nr 4	66 505 (8,72%)
2019	_	Kukiz’15	Parlament Europejski IX kadencji	nr 7	29 891 (2,49%)

Odznaczenia i wyróżnienia

Wyróżnienia i odznaczenia, jakie otrzymał Marek Jurek, świadczą o jego wyjątkowej działalności i zaangażowaniu w życie publiczne. Oto lista najważniejszych nagród oraz honorów, które zdobył:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2009),
• Krzyż Wolności i Solidarności (2022),
• Medal Pamiątkowy 13 Stycznia (Litwa, 2006),
• Medal Golgoty Wschodu przyznany przez Fundację „Golgota Wschodu” (2006),
• Nagroda im. Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego – Ojca Rodziny (2014),
• Nagroda im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego Prymasa Tysiąclecia (2019).

Te odznaczenia potwierdzają jego wkład w społeczeństwo oraz docenienie jego działań na rzecz wartości, które promuje.

Poglądy

Marek Jurek jest osobą, która zdecydowanie wspiera wartości zawarte w społecznej nauce Kościoła katolickiego. Jego poglądy obejmują szereg kontrowersyjnych tematów, takich jak zapłodnienie pozaustrojowe, aborcja, eutanazja oraz związki homoseksualne, wobec których zajmuje zdecydowane stanowisko przeciwnicze. Warto również podkreślić, że Marek Jurek promuje naprotechnologię jako alternatywne podejście do problemów prokreacyjnych.

Optymistycznie patrzy w przyszłość Polski oraz Europy, kładąc duży nacisk na rozwijanie i utrzymywanie tradycji cywilizacji chrześcijańskiej oraz kultury łacińskiej. Z tego względu opowiada się za ich kultywowaniem jako fundamentów dla dalszego rozwoju.

W obszarze liturgii jest zwolennikiem mszy trydenckiej, co również odzwierciedla jego przywiązanie do tradycji katolickiej. Jurek jest także honorowym członkiem Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego, co podkreśla jego zainteresowanie tematyką konserwatywną i monarchistyczną.

Życie prywatne

Jest żonaty i pełni rolę ojca dla czwórki dzieci. W jego rodzinie znajdują się trzy córy: Zofia, Maria oraz Klara, a także syn Ludwik.

---

Oceń: Marek Jurek

---