Kazimierz Marcinkiewicz

---

Życiorys

Wykształcenie

W roku 1984 Kazimierz Marcinkiewicz uzyskał tytuł magistra z zakresu fizyki na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-ChemicznymUniwersytetu Wrocławskiego. Następnie, w 1992 roku, ukończył studia podyplomowe z administracji, które były prowadzone na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Dodatkowo, uczestniczył w licznych szkoleniach, w tym w Studium Fundacji Boscha dotyczących struktury oraz funkcjonowania szkolnictwa wyższego w Niemczech, a także w Centrum Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie.

Marcinkiewicz zdecydował się również na rozpoczęcie studiów doktoranckich na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Szczecińskiego, gdzie pracował pod opieką profesor Teresy Lubińskiej, która później objęła stanowisko minister finansów w jego rządzie.

Działalność zawodowa do lat 90.

W latach 1982–1989 Kazimierz Marcinkiewicz pełnił funkcję nauczyciela matematyki i fizyki w Szkole Podstawowej nr 17 w Gorzowie Wielkopolskim, a następnie objął posadę wicedyrektora jednego z zespołów szkół ogólnokształcących w tym mieście, gdzie pracował od 1989 do 1990 roku. Po tym okresie był kuratorem oświaty w województwie gorzowskim (1990–1992), a następnie wiceministrem edukacji narodowej w rządzie Hanny Suchockiej (1992–1993). Dodatkowo, w latach 1994–1995 pełnił rolę wicedyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego w Gorzowie Wielkopolskim, a od 1995 do 1997 roku był dyrektorem Zespołu Kolegiów Nauczycielskich.

Kazimierz Marcinkiewicz był także głównym motorem utworzenia Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gorzowie Wielkopolskim. W latach 1994-1998 piastował stanowisko prezesa zarządu Fundacji na rzecz Gorzowskiej Szkoły Wyższej, a od 1997 roku przewodniczył konwentowi tej uczelni. Działał również w pierwszoligowym klubie koszykarskim kobiet, współtworząc AZS PWSZ Gorzów.

Działalność polityczna do 2005

W drugiej połowie lat 80. aktywnie współpracował z niezależnymi wydawnictwami, w tym z pismem „Feniks”, a także z katolickim czasopismem „Aspekty”. Był członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” oraz założycielem Gorzowskiego Klubu Politycznego „Ład i Wolność” w 1988 roku. Rok później wziął udział w zakładaniu Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, gdzie w latach 1994-1998 kierował zarządem regionu w Gorzowie Wielkopolskim, będąc także członkiem zarządu głównego tej partii.

Marcinkiewicz stawiał na ochronę wartości chrześcijańskich w polityce oraz społeczeństwie. W roli wiceministra edukacji sprzeciwiał się wprowadzeniu wychowania seksualnego do programów nauczania. Sprawował mandat posła na Sejm III, IV i V kadencji w latach 1997-2006. W latach 1999-2000 był szefem Gabinetu Politycznego premiera Jerzego Buzka. W 2001 roku wydał książkę „Pracowitość i uczciwość w polityce”. Od 2001 roku aktywnie uczestniczył w tworzeniu Przymierza Prawicy, które przystąpiło do Prawa i Sprawiedliwości w 2002 roku, co doprowadziło do jego przynależności do tej partii. Przewodniczył klubowi PiS w Sejmie III kadencji, a także kierował Komisją Skarbu Państwa w IV kadencji po rezygnacji Wiesława Walendziaka w 2004 roku.

W 2003 założył Instytut Środkowoeuropejski, wydawcę dwumiesięcznika „Międzynarodowy Przegląd Polityczny”. Podjął współpracę z katolickimi organizacjami, pozostając w latach 1995-1998 członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej oraz prezesem Towarzystwa Szkoły Katolickiej. Angażował się w Stowarzyszenie Dziennikarzy Katolickich oraz Stowarzyszenie Rodzin Katolickich. Był jednak krytykowany za swoje opinie dotyczące osób homoseksualnych przez Amnesty International oraz Human Rights Watch w latach 2005 i 2006.

Prezes Rady Ministrów

Osobny artykuł: Rząd Kazimierza Marcinkiewicza. 27 września 2005 roku Jarosław Kaczyński wskazał Kazimierza Marcinkiewicza jako kandydata PiS na premiera po zwycięskich wyborach parlamentarnych. 19 października został on desygnowany, a 31 października złożył przysięgę na stanowisku premiera z rąk prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. Jego rząd uzyskał wotum zaufania 10 listopada tego samego roku.

Po dymisji Andrzeja Mikosza 4 stycznia 2006 roku Kazimierz Marcinkiewicz tymczasowo objął obowiązki ministra skarbu państwa, które pełnił do momentu, gdy na stanowisko ten resort powołano Wojciecha Jasińskiego. W kwietniu 2006 roku uhonorowano go nagrodą Wiktora 2005 dla najpopularniejszego polityka.

7 lipca 2006 roku poinformował komitet polityczny PiS o zamiarze rezygnacji z pełnionej funkcji. Został rekomendowany przez organ na stanowisko prezesa Rady Ministrów Jarosława Kaczyńskiego. Jego dymisja miała miejsce 10 lipca 2006 roku, a Kazimierz Marcinkiewicz pełnił obowiązki premiera do 14 lipca tego samego roku.

Działalność polityczna i zawodowa od 2006

18 lipca 2006 roku premier Jarosław Kaczyński powołał Marcinkiewicza na pełniącego obowiązki prezydenta m.st. Warszawy. Objął ten urząd 20 lipca, zastępując Mirosława Kochalskiego, a jego mandat poselski wygasł.

W wyborach samorządowych w 2006 roku był kandydatem Prawa i Sprawiedliwości na prezydenta Warszawy. W pierwszej turze uzyskał najwyższy wynik, zdobywając 38,42% (272 050 głosów). Przegrał w drugiej turze z Hanną Gronkiewicz-Waltz z Platformy Obywatelskiej (osiągając 46,82% – 329 309 głosów). Przekazanie władzy nowej prezydent miało miejsce 2 grudnia tego samego roku.

W styczniu 2007 roku rozpoczął współpracę jako doradca p.o. prezesa Powszechnej Kasy Oszczędności Banku PolskiegoSławomira Skrzypka. Podjął próbę kandydowania na prezesa banku PKO BP, lecz ostatecznie się wycofał. 1 marca 2007 roku przyjął rolę członka Rady Dyrektorów w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju, reprezentując Polskę. W tym samym roku ukazał się wywiad rzeka „Marcinkiewicz – kulisy władzy” autorstwa Kazimierza Marcinkiewicza, Piotra Zaremby oraz Michała Karnowskiego.

Od 2008 do 2013 roku związany był z Goldman Sachs Group Incorporated. W 2007 roku opuścił szeregi Prawa i Sprawiedliwości, a jego decyzja miała pozostać w tajemnicy do 21 października. Od tego momentu otwarcie wspierał Platformę Obywatelską. W lutym 2013 roku zaangażował się w działalność think tanku Instytut Myśli Państwowej, współtworząc go z m.in. Romanem Giertychem oraz Michałem Kamińskim. W 2023 roku objął stanowisko starszego doradcy jednego z szejków w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Życie prywatne

Kazimierz Marcinkiewicz jest synem Teresy i Mariana. Jego ojciec pełnił rolę kierownika kin w Gorzowie Wielkopolskim, a dodatkowo był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz aktywnym działaczem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

W czerwcu 2021 roku, wziął udział w charytatywnej walce bokserskiej, która odbyła się w ramach Collins Charity Fight Night. W starciu z Rafałem Collinsem pojedynek zakończył się remisem, co zapewne zaskoczyło wielu kibiców.

Marcinkiewicz był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą małżonką, Marią, z którą formalnie zakończył związek w 2009 roku, ma czworo dzieci. Jego druga żona, Izabela Olchowicz, stanęła na ślubnym kobiercu w sierpniu 2009 roku, jednak małżeństwo zakończyło się rozwodem w 2018 roku. Warto dodać, że jego bracia, Arkadiusz oraz Mirosław, a także syn Maciej, również podjęli działalność polityczną, co wskazuje na silne korzenie rodzinne w tej dziedzinie.

Wyniki wyborcze

W poniższej sekcji przedstawiono wyniki wyborcze Kazimierza Marcinkiewicza, które ilustrują jego zaangażowanie w życie polityczne Polski na przestrzeni lat. Lista wyników z różnych wyborów zestawia komitety wyborcze oraz uzyskane rezultaty.

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
1993	_	Katolicki Komitet Wyborczy „Ojczyzna”	Sejm II kadencji	nr 12	3854 (2,27%)
1997	_	Akcja Wyborcza Solidarność	Sejm III kadencji		9428 (6,25%)
2001	_	Prawo i Sprawiedliwość	Sejm IV kadencji	nr 8	8367 (2,68%)
2005			Sejm V kadencji		19 305 (7,14%)
2006			Prezydent m. st. Warszawy	–	272 050 (38,67%)
					329 309 (46,82%)

Odznaczenia

W życiu Kazimierza Marcinkiewicza, znaczące były liczne wyróżnienia, które potwierdzają jego wkład w życie publiczne i polityczne. Wyróżnienia te obejmują:

• oficer Legii Honorowej – Francja (2007),
• odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Lubuskiego (2006).

---

Oceń: Kazimierz Marcinkiewicz

---