Andrzej Lewandowski, urodzony 30 maja 1950 roku w Gorzowie Wielkopolskim, to postać o znaczącym wkładzie w historię Wojska Polskiego.
Przez lata swojej kariery wojskowej awansował na stopień generała brygady, co stanowi wyraz jego profesjonalizmu oraz oddania służbie wojskowej.
Życiorys
Andrzej Lewandowski, w całej swojej karierze wojskowej, zyskał rozległe doświadczenie oraz osiągnięcia, które znacząco wpłynęły na rozwój wojsk obrony przeciwlotniczej w Polsce. Studia w Oficerskiej Szkole Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie trwały od 1969 do 1973 roku. Po ich zakończeniu, w roku 1973, objął funkcję dowódcy plutonu w 12 Pułku Zmechanizowanym znajdującym się w Gorzowie Wielkopolskim. Równo rok później, w 1974, awansował na stanowisko dowódcy baterii w tym samym pułku, gdzie pozostał aż do 1977 roku.
W 1977 roku rozpoczął studia w Akademii Wojsk OPL w Kijowie, które trwały przez trzy lata. Po ich ukończeniu w 1980 roku, piastował różne stanowiska, w tym dowódcy dywizjonu OPL oraz szefa sekcji rozpoznania powietrznego, aż do 1985 roku, kiedy przejął dowodzenie nad 66 Pułkiem Artylerii Przeciwlotniczej w Bolesławcu. Jego kariera postępowała dynamicznie, a po trzech latach pełnienia tej roli został zastępcą szefa OPL w Warszawskim Okręgu Wojskowym.
W latach 1990–1992 Lewandowski kontynuował kształcenie w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego SZ ZSRR w Moskwie. Po powrocie do Polski, w 1992 roku objął pozycję szefa OPL Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a następnie, od 1998 do 1999 roku, pełnił funkcję zastępcy Szefa Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Wojskach Lądowych. Lata 1999–2002 to okres, kiedy był szefem Wojsk Obrony Przeciwlotniczej, po czym oddał się do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej.
W 2003 roku zdobył stopień naukowy doktora na Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. W latach 2004–2007 pełnił obowiązki attaché obrony Rzeczypospolitej Polskiej w Federacji Rosyjskiej. Jego kariera zakończyła się w 2007 roku, kiedy przeszedł do rezerwy.
Generał Lewandowski był aktywny również po zakończeniu służby. Był zastępcą prezesa Klubu Generałów Wojska Polskiego oraz członkiem Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego. W latach 2009–2013 spełniał rolę zastępcy przewodniczącego komisji historycznej tego związku. Dodatkowo, przewodniczył Radzie Wydawniczej publikacji zatytułowanej „Wojska Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych. Historia, Tradycje i Współczesność”.
Jest autorem wielu artykułów publikowanych w „Głosie Weterana i Rezerwisty”, Biuletynie Przeciwlotników oraz na stronie internetowej Klubu Generałów Wojska Polskiego.
Awanse
Andrzej Lewandowski, wybitny generał, przeszedł długą i szanowaną drogę w hierarchii wojskowej, która odzwierciedla jego zaangażowanie i oddanie służbie wojskowej. W trakcie swojej kariery wojskowej zdobywał kolejne awanse, osiągając coraz wyższe stopnie wojskowe.
- podchorąży – 1969,
- podporucznik – 1973,
- porucznik – 1975,
- kapitan – 1978,
- major – 1983,
- podpułkownik – 1987,
- pułkownik – 1990,
- generał brygady – 15 sierpnia 2000.
Ordery i odznaczenia
Andrzej Lewandowski, znany jako generał, został odznaczony licznymi wyróżnieniami za swoją służbę. Poniżej przedstawiono listę jego najważniejszych orderów i odznaczeń:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 22 października 2001,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi.
Przypisy
- a b c Lewandowski 2009 ↓, s. 75-76.
- a b c Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 255.
- Głos Weterana i Rezerwisty.
- Związek Żołnierzy Wojska Polskiego.
- M.P. z 2002 r. nr 1, poz. 21
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Katarzyna Zawidzka | Jerzy Kolasiński (chirurg) | Andrzej Straburzyński | Helena Michalak | Erich Kühn | Adalbert Kelm | Hermann Ende | Kurt Scharf | Ludwig PickOceń: Andrzej Lewandowski (generał)