Kurt Scharf, urodzony 21 października 1902 roku w Landsbergu, który obecnie nosi nazwę Gorzów Wielkopolski, przeszedł do historii jako niemiecki duchowny ewangelicki o znaczącym wpływie. Jego działalność w Kościele Wyznającym czyni go jednym z głównych liderów ruchu antynazistowskiego.
Po zakończeniu II wojny światowej, Scharf objął funkcję prezesa Kościoła Ewangelickiego w Niemczech, przyczyniając się do odbudowy duchowej i społecznej w swoim kraju. Jego wysiłki na rzecz pojednania niemiecko-polskiego były nieocenione, co sprawiło, że stał się istotnym mediatorem w relacjach między tymi narodami.
Jako uznanie dla jego zasług, otrzymał tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, co podkreśla jego znaczenie w ekumenicznym dialogu oraz współpracy między różnymi tradycjami religijnymi.
Życiorys
Kurt Scharf był synem Hansa (Johannesa) Scharfa, który prowadził księgarnię oraz wydawnictwo w Landsbergu. W 1921 roku zakończył naukę w Gimnazjum Królewskim, gdzie uzyskał maturę. Następnie, w latach 1921–1928, kształcił się w renomowanych uczelniach: Halle, Jenie i Tybindze. W 1928 roku, po zakończeniu studiów, został ordynowany na pastora.
W swojej karierze pełnił rolę proboszcza w Friesack/Mark w latach 1928-1933, a następnie przeniósł się do Oranienburga, gdzie pracował aż do 1946 roku. W międzyczasie, w trakcie II wojny światowej, służył również w Wehrmachcie. Scharf aktywnie uczestniczył w ruchu sprzeciwu wobec reżimu hitlerowskiego, a jego działalność była skupiona w związku duchownych ewangelickich Pfarrernotbund, który współzakładał oraz pełnił funkcję wiceprezesa. Dodatkowo zaangażował się w Kościół Wyznający, znany jako Bekennende Kirche, gdzie prowadził Radę Braterską w Berlinie i Brandenburgii.
W wyniku swojej opozycyjnej działalności był aresztowany siedmiokrotnie, a w 1941 roku został wcielony do Wehrmachtu. Po wojnie, w 1945 roku, znalazł się w niewoli alianckiej, jednak po uwolnieniu wrócił do służby kościelnej, stając się zwierzchnikiem Kościoła w Brandenburgii. W latach 1951–1961 działał na terenie Berlina Wschodniego, a w latach 1957–1961 pełnił rolę przewodniczącego Rady Ewangelickiego Kościoła Unii. Po 1961 roku, po wzniesieniu muru berlińskiego, został usunięty z Berlina Wschodniego.
Następnie, w latach 1961-1967, Kurt Scharf stanął na czele Kościoła Ewangelickiego w Niemczech. Przez całe życie starał się podejmować działania zmierzające do rozliczenia się Niemców z wydarzeniami II wojny światowej oraz do pojednania między narodami niemieckim a polskim. W 1965 roku był głównym redaktorem dokumentu znanego jako „Memorandum wschodnie” (Ostdenkschrift), dotyczącego wypędzeń niemieckiej ludności z dawnych wschodnich terenów Rzeszy.
W uznaniu jego niezwykle istotnych osiągnięć dla niemiecko-polskiego pojednania w 1985 roku Senat Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie nadał mu tytuł doktora honoris causa.
Wybrane publikacje
Oto wybór publikacji autorstwa Kurt Scharfa, które zasługują na szczególną uwagę:
- Für ein politisches Gewissen der Kirche (1972),
- Brücken und Breschen (1977).
Przypisy
- a b c Scharf Kurt. gorzow.pl. [dostęp 04.04.2019 r.]
- 50 lat Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej 1954–2004, red. Marek Ambroży, Warszawa 2005 r., ISBN 83-917541-5-4, s. 109.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Ludwig Pick | Andrzej Lewandowski (generał) | Katarzyna Zawidzka | Jerzy Kolasiński (chirurg) | Andrzej Straburzyński | Helena Michalak | Erich Kühn | Adalbert Kelm | Hermann EndeOceń: Kurt Scharf